На 4 јуни се одржа е-работилница „Управување темелено на интересите и потребите на граѓаните“на која учествуваа претставници од институциите, граѓанското општество и претставници на Секретаријатот за Отворено владино партнерство (ОВП).
Република Северна Македонија е дел од глобалната инцијатива Отворено владино партнерство, меѓународна платформа преку која соработуваат институциите и граѓанското општество со дел да се обезбеди транспарентност и отчетност на властите пред граѓаните. Согласно прифатените обврски, Северна Македонија има усвоено четири Акциски планови (2012, 2014, 2016 и 2018) и постојано работи на подобрување на ефикасноста и ефективноста на јавните институции, зголемување на транспарентноста и пристапот до информации, унапредување на квалитетот на јавните услуги за граѓаните и деловните субјекти.
Во моментот активно се работи на финализирање на петтиот ОВП Акциски план 2021-2023 во рамки на приоритетните области: Транспарентност, отчетност, проактивност и инклузивност; Спречување на корупција и промовирање на добро владеење; Испорака на јавни услуги и Пристап до правда.
Оваа активност е дел од проектот “Enhance Access to Justice for Women who Suffered Domestic Violence”, кој го спроведува Здружение ЕСЕ со финансиска поддршка од фондацијата Квина Тил Квина. Основна цел на проектот е зајакнување на пристапот до правда за жените кои претрпеле семејно насилство. Предвидената активност е дел од првата специфична цел на проектот, „Превенирање на семејното насилство за време на КОВИД-19 кризата, преку кампања за подигање на свесноста и обука за практичари“.
Објаснување:
И покрај тоа што семејното насилство е законски регулирано во државата од 2004 година, ефективната заштита на жените што претрпеле семејно насилство е оневозможена поради низата системски недостатоци во институционалниот одговор кон овој сериозен општествен проблем. Отсуството на системска едукација за практичарите од надлежните институции, несоодветното постапување и ниското ниво на координација помеѓу ЦСР, полиција и судовите се основните недостатоци на постоечкиот систем на заштита.
Здравствената криза предизвикана од КОВИД 19 придонесе за продлабочување на наведените проблеми и ја наметна потребата за преземање на мерки за адаптирање на постапувањето на институциите во случаите на семејно насилство. Истовремено, државата не презеде посебни превентивни мерки за организирање на почетна и континуирана едукација на вработените во надлежните институции, што дополнително ги ограничи можностите за ефективна заштита на жените кои претрпеле семејно насилство за време на пандемијата. Дотолку повеќе што со ратификувањето на Конвенцијата на Совет на Европа за превенција и заштита од насилство врз жените и семејното насилство, нашата држава презеде обврска за интензивирање на превентивните активности и едукацијата на практичарите од институциите вклучени во системот на заштита.
На 27 и 28 мај 2021 година спроведовме четири индивидуални средби со партнерските организации (ЛИЛ, Романо Чачипе, ИРИЗ и Станица ПЕТ) и претставници на ромската заедница во која тие работата. На оваа средбите дискутиравме за наредните чекори и активности за Унапредување на процесот на закрепнување и навремена реакција на ромската заедница во кризни состојби преку партиципативно и проактивно дејствување.
Оваа активност е дел од проектот “Enhance Access to Justice for Women who Suffered Domestic Violence”, кој го спроведува Здружение ЕСЕ со финансиска поддршка од фондацијата Квина Тил Квина. Основна цел на проектот е зајакнување на пристапот до правда за жените кои претрпеле семејно насилство. Предвидената активност е дел од првата специфична цел на проектот, „Превенирање на семејното насилство за време на КОВИД-19 кризата, преку кампања за подигање на свесноста и обука за практичари“.
Објаснување:
И покрај тоа што семејното насилство е законски регулирано во државата од 2004 година, ефективната заштита на жените што претрпеле семејно насилство е оневозможена поради низата системски недостатоци во институционалниот одговор кон овој сериозен општествен проблем. Отсуството на системска едукација за практичарите од надлежните институции, несоодветното постапување и ниското ниво на координација помеѓу ЦСР, полиција и судовите се основните недостатоци на постоечкиот систем на заштита.
Здравствената криза предизвикана од КОВИД 19 придонесе за продлабочување на наведените проблеми и ја наметна потребата за преземање на мерки за адаптирање на постапувањето на институциите во случаите на семејно насилство. Истовремено, државата не презеде посебни превентивни мерки за организирање на почетна и континуирана едукација на вработените во надлежните институции, што дополнително ги ограничи можностите за ефективна заштита на жените кои претрпеле семејно насилство за време на пандемијата. Дотолку повеќе што со ратификувањето на Конвенцијата на Совет на Европа за превенција и заштита од насилство врз жените и семејното насилство, нашата држава презеде обврска за интензивирање на превентивните активности и едукацијата на практичарите од институциите вклучени во системот на заштита.
(Скопје, 25.05.2021) –Губење на работното место, пад на месечните приходи, зависност од државна помош, отежнат пристап до здравствени услуги се само дел од низата последици со кои се соочија голем број жени во државата, во првите шест месеци од пандемијата со КОВИД-19. Според истражувањето на Здружението за еманципација, солидарност и еднаквост на жените – ЕСЕ, просечната плата на жените во периодот јануари – август 2020 година е намалена за 338 денари, но кај осум отсто од жените падот надминува 8.000 денари. Пандемијата двојно го зголеми бројот на жени зависни од државна помош, а бројот на домаќинства кои гладуваат пораснал од три на седум отсто.
„Голем е бројот на домаќинства кои гладувале и покрај тоа што користеле гарантирана минимална помош од државата. Семејствата кои не користеле помош пред пандемијата, но потоа почнале да примаат државна поддршка, биле поизложени на гладување во август 2020 отколку во јануари истата година. Ова недвосмислено укажува дека износот на добиена помош од државата не бил доволен за да можат да ги задоволат своитеосновни потреби“, велат од Здружението ЕСЕ.
Уште еден загрижувачки аспект е дека пандемијата го отежна пристапот до услуги во јавното здравство. Секоја трета жена која имала потреба од здравствена заштита, неповрзана со КОВИД-19, не добила соодветни услуги во јавните здравствени установи. Од нив, 63 отсто не можеле да стигнат до преглед кај специјалист, а 12 отсто биле оневозможени да направат хируршка интервенција. Како последица на тоа, на 20 отсто од овие жени им се влошила здравствената состојба.
